Het begin van de reis

China door mijn ogen

Ik voel de spanning en opwinding door m’n lijf gieren in de auto, op weg naar Schiphol. Het besef komt denk ik later pas. Het besef dat ik straks weer daar ben waar zes jaar geleden mijn interesse ontstond voor een land dat zo anders is. Anders in elk opzicht. Onopgemerkt kijk ik naar Delano en neem z’n mooie profiel voor de laatste keer goed in me op. Wat heb ik het getroffen met hem. Het feit dat ik zoveel keuze en vrijheid heb in het leven geeft me een gevoel van dankbaarheid. Er wordt me ontzettend veel in de schoot geworpen. Vanaf het begin van deze reis houdt die gedachte me bezig. De verrassend vertrouwde geur van China komt me tegemoet. Ik vraag me af of die ooit zal veranderen. Onze enthousiaste klasgenootjes staan mij en Seliene op te wachten en brengen ons naar een goedkoop hostel in het centrum van Beijing. Na m’n eerste zinnetje Chinees verdwijnt de drempel als een wolk voor de zon. M’n hart pakken ze weer in alsof ik nooit weg geweest ben. Ze hebben iets ongrijpbaars. Het is nu dan echt zover. Het exotische avontuur is begonnen.

Aangekomen in Beijing

De kindjes met opengeknipte broekjes, ouderen die mahjong spelen tussen de rotzooi van de werkmannen van het winkeltje ernaast, de geur van versgebakken eten en afval, maar bovenal het ontzettend chaotische verkeer en het lawaai daarbij doen me weer versteld staan. Zodra ik m’n eerste stap uit het hostel zet voel ik de brandende zon op m’n gezicht en de smog m’n neusgaten vullen. We gaan even ergens wat zoeken om te eten en nemen de metro naar nanluoguxiang, 南锣鼓巷. Gek dat ik hier nu loop. Wat een andere wereld, en wat zijn er inderdaad veel Chinezen. Er is geen plek om te zitten in de metro. Ik gooi 10 yuan (1,25 euro) in het mandje van een zwerver die een arm mist en wanhopig bedelt bij de mensenmassa. Er overvalt me een vaag schuldgevoel en ik vraag me af waarom alles zo oneerlijk verdeeld is in de wereld. Ik pak de camera die ik van familie en vrienden in Nederland heb gekregen en schiet m’n eerste foto’s van China. We lopen langs allemaal leuke winkeltjes. Ik ben hier nog lang genoeg om heel veel souvenirs te kopen. Goed, een paar kaarten en een mooi schriftje dan. M’n gedachten gaan even naar thuis. 

Rond deze tijd is het daar middag. Mam doet nu vast haar middagdutje op haar geliefde schommelbankje onder de heldere blauwe hemel waar een zacht briesje vandaan komt. Het genieten van het leven heb ik van haar geleerd. Jildou en Auke zijn net terug uit Afrika waar ze drie maanden gewoond hebben. Ik vraag me af hoe ze het vinden om weer terug te zijn. We hebben elkaar net gemist. Ze zijn al een tijd uit het oog, maar zullen nooit uit m’n hart verdwijnen. Ik ben trots op Jildou en leer de laatste tijd veel van haar. De manier waarop ze in het leven staat vind ik puur en mooi. Ze heeft een hart van goud. Ik ontsmet m’n handen, veeg het zweet van m’n gezicht, en kijk over de straat vanaf het dakterrasje waar we zitten. De Chinese lampionnen geven al licht. Het is altijd levendig in China. Er zal vast geen dag voorbij gaan zonder dat ik iets opmerkelijks meemaak. Morgen wil een groepje naar de Chinese muur en Ezra en Jade later op de dag naar de Marco Polo brug. De volgende ochtend wrijf ik in m’n ogen. Het voelt alsof ik midden in de nacht uit m’n diepste slaap wordt gehaald en besluit ter plekke met Ezra en Jade mee te gaan.

2 Comments

Join the discussion and tell us your opinion.

Jildoureply
10 September, 2014 at 08:23

Super Lieuwkje! wat een avontuur..

Sanniereply
10 September, 2014 at 09:51

Mooi geschreven Lieuw! Een hele mooie tijd daar. Liefs van ons

Leave a reply